خب فردا ینی تا چند ساعت دگ راهی شهر دانشگاه هسدم!!!

امشبم مثل بقیه شب های رفتنه، فرقی نداره!!! 

دانشکده خودمون یک سری تعمیرات داره که تا یک هفته طول میکشه البته حد اکثر! شایدم هرطور شده کلاسارو برقرار کردن، نمیدونم !

نمیتونم بیخیال بوی مامانم بشم، و بخاطرش مثل ابر بهار شدم!!

متاسفانه این اواخر هر بار که میرم شهر دانشگاه پریودم حتی با یک بحث کوچیک هم گریه میکنم چه برسد به دلتنگی بوی مامانم!! 

اصلا حالم خوش نیست... خوشه ها ولی ظاهرا نیست

هیچم حال و حوصله  اتاق جدید و بچه های جدید و اسباب کشی رو ندارم! 

تازه‌ باید کلی هم غذای گیاهی درست کنم و بزارم فریزر!!!

خدایا این چه افسردگی مسخره ای هست که این چند روزه باید شدید باشه... بخصوص که من به بدجوری عاشق اون بو لعنتیم!!!

دلم نمیخواد آنقدر گریه کنم که فردا صب با چشای پف کرده پاشم اما گویا همین طوره، چه شب چرتیه :)))