دیدار با رفیق قدیمی

دیشب با یک دوست خیللییی قدیمی صحبت کردم :)

اینستا باعث شد این ارتباط شکل بگیره، تمام دو ساعتی که بی وقفه صحبت کردیم یک خوشحالی و ذوق درونی تو ذهنم بود...

مدام میگفت دارم دیونه میشم میخوام خیلی زود ببینمت، منم خیلی دوست دارم زودتر سسسسففففتتتتت بغلش کنم و عطرهای خاصش دورنم رو پر کنه :)

بهم میگفت خیلی بزرگ شدی، بهش گفتم زیاد منتظر یک آدم متفاوت نباش من همونیم که بودم حداقل با تو نمیتونم دختر ۱۲ ساله نباشم حتی الان که دارم باهات صحبت میکنم اشکام سرازیر میشه :))))

بهش گفتم بهت افتخار کردم وقتی شنیدم رفتی دنبال علاقه‌ات ، خودشم گفت عاشق جایی هست که الان ایستاده :))  اینجوری  شد که بیشتر بهش بالیدم :)) 

بهش گفتم که چقدر خفن بود که وقتی ۱۲ سالمون بود اون اسپری "she" داشت و بعدا برای من هم خرید :))

یاد کردیم از روزایی که دیونه هم بودیم :)) و بعد هر آشتی چقدر بغل هم گریه میکردیم و حاضر نبودیم دستای هم و ول کنیم یا چقدر بقیه به رابطه‌مون حسادت میکردن و چه تلاش هایی که برای بهم‌خوردنش نشد...

از زیر بارون و برف موندن و مقاومت برای رفتن به خونه گفتیم :))) از اینکه من با کمال پررویی کتاب هدیه‌های آسمانیم رو میدادم اون برام رنگ کنه  و اونم خیلی محکم و خوب رنگشون میکرد :( گفتم واقعا منو ببخش که آنقدر پر رو بودم ، میخندید میگفت این اصلا موضوع مهمی نیست که بخوای بخاطرش عذرخواهی کنی:) 

یادمه حتی باهم آبله‌مرغان گرفتیم، اول من و بعد اون :(( 

یادمه چقدر خالصانه و عاشقانه علاقمون رو به معلممون ابراز میکردیم و باهم بخاطرش گریه میکردیم. یا تا چندسال بعد برای اون معلممون گل میبردیم و بهش سر میزدیم :))

آخرش بهم گفتیم که چقدر وقتی دوستای نزدیکی باهم نبودیم زندگی کمرنگی داشتیم و حالا میبینیم انقدرام بهمون خوش نگذشته :)

خیلی زود باهم قرار مدار گذاشتیم؛ توی تعطیلات چند هفته بعد میاد دیدنم و من خیییلییییییییی خوشحالم بابت این خبر:))))))

دوستای قدیمی یک چیز دگ ان ^_______^